Φτάσαμε αισίως στο 13ο κείμενο αυτής της νέας στήλης και ελπίζω να μην έχετε βαρεθεί ακόμη! Προσωπικά, απολαμβάνω αυτή την επικοινωνία που μπορεί να φαίνεται λιγάκι μονόδρομη αλλά αν αντέξετε να παρακολουθείτε αυτή τη στήλη και τους επόμενους μήνες ετοιμάζω κάποιες μικρές εκπλήξεις που συμπεριλαμβάνουν και συναντήσεις μας το φθινόπωρο για να πούμε δύο κουβέντες από κοντά. Κάπου θα έχουμε μία παύση μέσα στο καλοκαίρι αλλά από τον Σεπτέμβριο θα έχουμε πολλά να πούμε.
Διαβάζω λοιπόν ότι το Ηρώδειο θα κλείσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι που σημαίνει ότι το Φεστιβάλ Αθηνών χάνει τον σημαντικότερο χώρο όπου παρουσιάζεται όπερα και κλασική μουσική. Άρα αυτό σημαίνει ότι του χρόνου το Φεστιβάλ δεν θα έχει κλασική μουσική; Ελπίζω όχι και γνωρίζοντας τον Μιχαήλ Μαρμαρινό που αναλαμβάνει την διεύθυνση του Φεστιβάλ σε λίγους μήνες διαδεχόμενος την απολύτως άξια κι επιτυχημένη Κατερίνα Ευαγγελάτου, θεωρώ ότι έχει ήδη σκεφτεί τι θα κάνει. Δεν έχει τύχει να τον συναντήσω (θα το επιδιώξω τους επόμενους μήνες) για να μου πει ποιον άσο θα βγάλει από το μανίκι του γιατί Φεστιβάλ δίχως κλασική μουσική δεν νοείται. Θυμίζω ότι τα καλοκαίρια των Αθηναίων αλλά και των χιλιάδων τουριστών που πλέον συρρέουν στην Αθήνα είναι γεμάτα από μουσική όλων των ειδών αλλά η μουσική που μας ενδιαφέρει εδώ θεραπεύεται κυρίως στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού εδώ και δεκαετίες. Φυσικά και τα μάρμαρα και οι αρχαιολογικοί χώροι χρειάζονται την συντήρησή τους (προσέχουμε για να έχουμε) και λύσεις θα βρεθούν. Αρκεί να υπάρχει ανοιχτό μυαλό και διάθεση.
Η κλασική μουσική και η όπερα είναι δύσκολα είδη για να μπορούμε να τα απολαύσουμε όπως πρέπει. Ομολογώ ότι το Ηρώδειο δεν είναι δα και ο ιδανικότερος χώρος για να απολαύσει κανείς αυτού του είδους τη μουσική και δεν εννοώ μονάχα τις εξ ορισμού άβολες θέσεις. Το Ηρώδειο όμως είναι ένας χώρος εμβληματικός, μοναδικός και αυτό φαίνεται ακόμη και στα βλέμματα των ξένων σολίστ και μαέστρων που έρχονται να παίξουν εκεί. Δεν θα ξεχάσω το βλέμμα της Πατρίσια Κοπατσίνσκαγια που δεν χόρταινε να κοιτάζει την Ακρόπολη που βρισκόταν πάνω από τα κεφάλια μας όταν πέρυσι μας έπαιξε το Κοντσέρτο για βιολί του Στραβίνσκι με την Φιλαρμόνια του Λονδίνου.
Αναμένοντας λοιπόν τις εξελίξεις σας προτρέπω να πάτε φέτος έστω και σε μία συναυλία στο Ηρώδειο γιατί θα μας λείψει από την πολιτιστική μας ζωή και καλό θα ήταν να το αποχαιρετίσουμε προσωρινά όπως του αξίζει φέτος το καλοκαίρι. Ελπίζω να σας δω εκεί σε κάποια από τις συναυλίες…