Υπάρχουν θεμελιώδη ερωτήματα που συχνά πυκνά επανέρχονται στη συζήτηση όσων από εμάς ενδιαφέρει η μουσική και η ανάπτυξή της. Ένα από αυτά είναι το βασικό ερώτημα του τι είναι ο ήχος. Δηλαδή τι από αυτά που ακούμε γύρω μας μπορεί να μετατραπεί μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο σε μουσική. Σίγουρα έχουμε όλοι δει μουσική που παράγεται με ηλεκτρονικά μέσα (ηλεκτρονικούς υπόλογιστές, προγράμματα, πολυκάναλο ήχο κ.ά.) ή έχουμε δει κι ακούσει συνθέτες να παράγουν μουσικά έργα με τη χρήση αντικειμένων ή άλλων ήχων από την καθημερινότητά μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα βίντεο του Τζων Καίητζ που χρησιμοποιούσε μία μπανιέρα ως μέρος μίας μουσικής του σύνθεσης.
Αναλόγως θεμελιώδες είναι και το ερώτημα του τι είναι μουσική για ανθρώπους που έχουν κάποιες βασικές δυσκολίες να ξεπεράσουν αλλά δεν το βάζουν κάτω. Αντίθετα, επιλέγουν να βιώσουν την μουσική με τον τρόπο που μπορούν γιατί απλούστατα η μουσική είναι τόσο γενναιόδωρη που όλοι μπορούν να βρούν τον τρόπο να την βιώσουν. Διάβασα λοιπόν ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα Μακεδονία όπου παρουσιαζόταν ένα πρόγραμμα που αναπτύσσει το σπουδαίο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του έργου «Ρυθμός – Η κοινή μας γλώσσα». Όντας εποπτευόμενος φορέας του Υπουργείου Πολιτισμού, το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την πρόσβασή του στους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης για έναν εξαιρετικά καλό σκοπό και στο πρόγραμμα που αφορά την ενασχόληση κωφών συμπολιτών μας με τη μουσική. Έτσι, αυτοί οι δέκα εκπαιδευόμενοι ξεκίνησαν να μαθαίνουν κρουστά όργανα επί επτά μήνες και το εκαναν αυτό σε ειδικό χώρο με ξύλινο πάτωμα για να έχουν μία σωματική επαφή με τον ρυθμό και τη μουσική. Αυτό τι σημαίνει; Ότι η σωματικότητα αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό για το πως αντιλαμβάνονται τον ρυθμό και εν γένει τη μουσική άνθρωποι με πλήρη ή μερική κώφωση. Αυτό όμως δεν θα τους εμποδίσει από το να βιώσουν τη μουσική με τον πλέον ολοκληρωτικό τρόπο καθώς μετά από το πέρας αυτών των 7 μηνών οι εκπαιδευόμενοι έχουν συναυλία και θα παίξουν Μότσαρτ, Μπετόβεν, Πέρσελ και άλλα. Και μάλιστα θα το κάνουν σε συνεργασία με την Ορχήστρα Εφήβων του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για μία αναμφισβήτητα σπουδαία πρωτοβουλία όπου οι εκπαιδευόμενοι συνάνθρωποί μας θα έχουν την ευκαιρία να δείξουν όσα πολλά πέτυχαν αυτούς τους επτά μήνες. Δεν γίνεται να μην τους θαυμάσεις για τον ενθουσιασμό τους, για την προσπάθειά τους και για το σίγουρα καλό αποτέλεσμα. Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια στον Γιώργο Ιούλιο Παπαδόπουλο, τον διευθυντή του Κρατικού Ωδείου αλλά και σε όσους δίδαξαν, δούλεψαν και θα συνεργαστούν στις τελικές συναυλίες με τους συνανθρώπους μας.
Και τελικά, τι είναι ο ήχος και η μουσική; Για κάποιους είναι περισσότερο ρυθμός παρά μελωδία. Παραμένει όμως μουσική και ήχος και τελικά μαγεία για όποιον κι όποια μπορεί να την απολαύσει με όποιον τρόπο αυτό είναι δυνατό.