Πόση μουσική μπορεί ν’ ακούσει κάποιος; Και υπό ποιες συνθήκες; Όταν εργάζεσαι στον κόσμο της μουσικής, όποιος κι αν είναι ο ρόλος που έχεις, το σίγουρο είναι ότι βιώνεις αρκετή μουσική, πολλές φορές μάλιστα και μουσική που δεν θα ήθελες να ακούσεις αλλά «πρέπει» να ακούσεις (ναι, υπάρχουν και υποχρεώσεις σε αυτή τη ζωή…). Παρόλα αυτά, ποτέ στη ζωή μου δεν κατάφερα να ακούσω μουσική όταν διαβάζω, όταν λύνω ένα σταυρόλεξο, όταν συζητάω, όταν γενικά είμαι αφοσιωμένος σε κάτι άλλο πέρα από το να ακούω μουσική. Μπορεί να το πει κανείς και μία κάποια ανεπάρκεια από μέρους μου αλλά τι να κάνω; Θεωρώ ότι η μουσική απαιτεί αφοσίωση και επικέντρωση.

Πολλοί επίσης θεωρούν ότι οι «ειδικοί» (τρομάρα μας…) ακούμε μουσική χρησιμοποιώντας state of the art μηχανήματα, δεν συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο από το τέλειο, δεν είμαστε ικανοποιημένοι αν δεν ακούμε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι με αυτό τον κόσμο που γνωρίζω, ακούνε μουσική από κάτι μίζερα air pods ή ακόμη κι ενσύρματα ακουστικά-ψείρες και συνήθως μέσα από ένα κινητό ή τον υπολογιστή τους. Δεν είναι κάποιου είδους σνομπισμός αλλά μάλλον η ανάγκη να ακούσεις αυτό που χρειάζεται ν’ ακούσεις για τη δουλειά σου. Ξέρω όμως και σοβαρούς ακροατές που επενδύουν στην ιεροτελεστία της ηχητικής απόλαυσης, που προσπαθούν για το καλύτερο ηχητικό αποτέλεσμα στον δεδομένο χρόνο και που τελικά αυτό είναι το χόμπι τους! Τι τυχεροί που είναι!

Αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι έχω την τύχη να ακούω μπόλικη ζωντανή μουσική, από σχήματα, ορχήστρες, σολίστες και μπορώ να πω ότι αυτή τελικά είναι η πεμπτουσία της όλης υπόθεσης. Καμία ακρόαση δίσκου του Άλντο Τσικολίνι (από τους αγαπημένους μου πιανίστες) δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συναυλία που έκανε πριν αρκετά χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής, όπου του έφυγαν και καμιά διακοσαριά νότες…αλλά τι σημασία έχει αν του έφυγαν οι νότες; Η ζωντανή ακρόαση εμπεριέχει ένα ρίσκο που είμαι πάντοτε έτοιμος να αναλάβω: κάτι που μου έχει φανεί καλό στο CD/ηχογράφηση ή ακόμη και στο χαρτί (μικρό προνόμιο να διαβάζεις μουσική και να μπορείς να την φανταστείς) να σε απογοητεύει στη ζωντανή εκτέλεση γιατί…γιατί έτσι! Πολλοί λόγοι μπορεί να συντρέχουν για να μην είναι καλή μία συναυλία, κανείς από αυτούς όμως δεν μπορεί να είναι αποτρεπτικός για να με κάνει να σταματήσω και να μην πάω και πάλι στην αίθουσα συναυλιών την μεθεπόμενη ημέρα για να ακούσω μουσική ζωντανά.

Ζούμε σε μια πόλη όπου υπάρχει πληθώρα ευκαιριών για ν’ ακούσεις μουσική και αυτό δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο και να θεωρείται αμελητέο. Η πληθώρα ευκαιριών σημαίνει περίσσιο ταλέντο αλλά σε αυτό θα επανέλθω στην «επιστολή» της άλλης εβδομάδας. Ως τότε, ακούστε μουσική και αν μπορείτε ακούστε την ζωντανά!