Το 1947 ο Μίκης Θεοδωράκης συνελήφθη για παράνομη πολιτική δράση και εξορίστηκε στην Ικαρία, όπου συνέθεσε το μοναδικό έργο του για σόλο βιολί, αφιερωμένο στον συγκρατούμενο βιολονίστα, Γιώργο Λυκούδη. Αρκετά χρόνια αργότερα, μέσω του διακεκριμένου βιολονίστα, εξάρχoντα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και μαθητή τού Λυκούδη, Τάτση Αποστολίδη, το χειρόγραφο κατατέθηκε στο αρχείο Μίκη Θεοδωράκη της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης τής Ελλάδος “Λίλιαν Βουδούρη” και εκτελέστηκε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2006.

Ο συνθέτης βασίστηκε μεν σε αντίστοιχα έργα άλλων συνθετών (Σκαλκώτα, Χίντεμιτ, Ρέγκερ), αλλά εμπνεύστηκε ένα δικό του θέμα, λιτό μα φορτισμένο συναισθηματικά. Οι παραλλαγές που ακολουθούν, δίνουν την εντύπωση ανεύρεσης δρόμων διαφυγής. Κάποιες οδηγούν πίσω στην αρχή του λαβύρινθου, άλλες σε αδιέξοδα. Το φινάλε του έργου σκιαγραφεί μια εγκλωβισμένη ψυχή που αρνείται να παραιτηθεί.