classicalmusic.gr

Οινοποιείο Αϊβαλή – Νεμέα

Αρμακάς 2021

Syrah, Αγιωργίτικο, Merlot & Cabernet Sauvignon

Ο Σωτήρης που έχει αναλάβει πλέον το τιμόνι, και ο Χρήστος Αϊβαλής από την Νεμέα, με στόχο και προσήλωση από το 1997, προσπαθούν να αναδείξουν το μικροκλίμα της Νεμέας και να το μεταφέρουν στα κρασιά τους παράγουν ένα οινικό ογκόλιθο που ακούει στο όνομα Αρμακάς.

Ο Αρμακάς, είναι blend από 40% Syrah, 35% Αγιωργίτικο, 25% Merlot και 5% Cabernet Sauvignon. Οι χαμηλές αποδόσεις(κάτω από 300 κιλά / στρέμμα), τα 3 χρόνια παραμονής σε δρύινα βαρέλια (Γαλλικά και Αμερικανικά), είναι μερικά από τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν.

Το βαθύ αδιαπέραστο (opaque) χρώμα, η κοφτερή οξύτητα και ο όγκος κυριαρχούν. Οι εκφράσεις φρούτων όπως δαμάσκηνα, κεράσια μαύρα αγκαλιάζονται με bitter σοκολάτα, cigar box, μελάνι, κέδρο, και γραφίτη στο τελείωμα.

Ένα ρωμαλέο κρασί φαγητού, με μακριά επίγευση και νεανικές τανίνες, που απαιτεί αερισμό – καράφα 1-2 ώρες τουλάχιστον, ή υπομονή 10+ χρόνια (από τον τρύγο), ώστε να αναπτύξει πολυπλοκότητα και επιπλέον στοιχεία εξέλιξης.

Απολαύστε το με…

Johannes Brahms
Symphony No.4

Από την πρόσφατη έκθεση του Συνδέσμου Μικρών Οινοποιών Ελλάδος (ΣΜΟΕ) στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων δεν μπορούσε να λείπει η οικογένεια Αϊβαλή, και την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025 η ομάδα του Music for a wine ήταν εκεί για να υψώσει το ποτήρι στην υγεία του Χρήστου και του Σωτήρη. Με την πρώτη γουλιά Αρμακά ένα μουσικό κύμα όρμησε στην σκέψη μου και δεν θα εκπλήξει κανέναν ότι αυτό ήταν  η 4η Συμφωνία του Γιοχάνες Μπραμς (σε μι ελάσσονα, έργο 98). Ένα έργο σύνθετο και πολύπλοκο, στο οποίο ο συνθέτης έβαλε όλη την τέχνη, το πάθος και την έμπνευσή του για να δημιουργήσει κάτι μοναδικό.

Γιατί το σαν κύμα σπασμένο θέμα του πρώτου μέρους μας παρασέρνει σε ένα έργο που αποτελεί ανακεφαλαίωση  ολόκληρης της μέχρι τότε μουσικής ιστορίας και ταυτόχρονα ανοίγει νέους δρόμους με την επινοητικότητά του. Σε αυτό ο Μπραμς ακολουθεί με τροποποιήσεις την κλασική φόρμα της σονάτας, την οποία κυριεύει με το ρομαντικό του πάθος, αλλά και τροποποιεί. Το θέμα εμφανίζεται χωρίς εισαγωγή και χωρίς επανάληψη, και συνδυάζει την τεχνική της ανάπτυξης με αυτή των παραλλαγών, σε αυτό που αργότερα ο Άρνολντ Σαίνμπεργκ ονόμασε «developping variation». Το ελεγειακό δεύτερο μέρος και το εκρηκτικό σκέρτσο με το χαρακτηριστικό τριγωνάκι ξεχειλίζουν από έμπνευση. Στο τέταρτο μέρος ο Μπραμς δανείζεται από τον Μπαχ τη μπαρόκ φόρμα της πασακάλια, με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο από οκτώ νότες, που το αναπτύσσει μέσα από 30 ευρηματικές παραλλαγές.

Για τη φαινομενική θεματική φτώχεια της συμφωνίας, ο σύγχρονός του (και επίσης σημαντικός συνθέτης) Χούγκο Βολφ είχε πει ότι ο Μπραμς είναι «αριστοτέχνης στο να κάνει κάτι από το τίποτα». Στη δική του ανάλυση του πρώτου μέρους της συμφωνίας, ο Λέοναρντ Μπέρνσταιν είχε επισημάνει ότι εκεί βρίσκεται η αξία του: σε αντίθεση με τη μελωδία ενός τραγουδιού, το θέμα μιας συμφωνίας πρέπει να είναι σαν ανολοκλήρωτο, για να μπορέσει κατόπιν ο συνθέτης να αποκαλύψει όλη του τη δυναμική μέσα από τη διαδικασία που στη μουσική ονομάζεται ανάπτυξη.

Εάν στο κρασί απολαμβάνουμε την πολυπλοκότητα εννοώντας ένα πολυεπίπεδο ποτό με διαδοχικά αποκαλυπτόμενα στάδια ενδιαφέροντος και απόλαυσης, η 4η Συμφωνία του Γιοχάνες Μπραμς είναι ένα αυθεντικά ρομαντικό έργο που διαρκώς εκπλήσσει τον ακροατή με τον πλούτο τον ιδεών του και την ικανότητα του συνθέτη να αντλεί από το παρελθόν, χωρίς όμως ποτέ να πέφτει σε στείρο ακαδημαϊσμό. Υπάρχει ένα ασίγαστο πάθος που οδηγεί την έμπνευσή του: για τον Μπραμς η τεχνική της σύνθεσης γίνεται μέσο έκφρασης των πιο μύχιων συναισθημάτων.

Υπάρχουν άπειρες σπουδαίες ηχογραφήσεις της 4ης Συμφωνίας του Μπραμς. Για την εκπληκτική της πλαστικότητα προτείνουμε αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση του Ιγκόρ Μαρκέβιτς με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΣΣΔ (Μόσχα 1960):

Johannes Brahms – Symphony No.4
00:00 – I. Allegro non troppo
12:07 – II. Andante moderato
24:13 – III. Allegro giocoso
30:18 – IV. Allegro enegrico e passionato

USSR State Symphony Orchestra – Igor Markevitch

  • Οινόφιλος

    Wine connecting people.

  • Δημοσιογράφος

    Ο Δημήτρης Κιουσόπουλος είναι μουσικός κριτικός και δημοσιογράφος. Σπούδασε ιστορία, αρχαιολογία, και κλασικές σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Εδιμβούργου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας με έμφαση στην κοινωνική ιστορία της μουσικής και της όπερας στην École des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι, το Berliner Kolleg für Vergleichende Geschichte Europas (BKVGE Freie Universität / Humboldt-Universität) Βερολίνο, και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, Φλωρεντία. Συνεργάζεται με το ηλεκτρονικό περιοδικό andro.gr και το περιοδικό L’ opera, International magazine (Μιλάνο, Ιταλία: ιταλική και διεθνής αγγλόφωνη έκδοση). Έχει συνεργαστεί συστηματικά με τις έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, Σχεδία, Homme, Debop.gr, Book’s journal και έχει δημοσιεύσει άρθρα στο Βημα, Athens Voice, Πρώτο Θέμα, Critic’s Corner, Εθνικός Κήρυκας, κ.α. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής. Εκτός από την ελληνική, γνωρίζει την αγγλική, γαλλική, ιταλική, ισπανική και γερμανική γλώσσα.

Κύλιση στην κορυφή